سیمین بهبهانی (1306-1393) در خانواده ای اهل علم و فرهنگ زاده شد و سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. آشنایی او با سنت و فرهنگ و خلاقیت و نوآوری اش در زمینۀ زبان فرم غزل، جان تازه ای به این قالب کهن دمید، تا آن جا که به او لقب نیمای غزل دادند. پیوند او با مسائل فرهنگی و اجتماعی و سیاسی، مانع از خلق مضامین عاشقانه در شعرش نشد و او را به شاعری روشن بین و چندوجهی در ادبیات معاصر ایران تبدیل کرد.