کتاب عهدی که زیر سقف آسمان بستیم مهدیه بخشی نشر صدای معاصر داشت نزدیک و نزدیک تر میشد.قدم هایش کوتاه و آرام بود،اما من دوست داشتم او همانجا بماند و جلو نیاید.من...من... هنرجوی مامان مریمم... صداشون زدم گفتم بیام بالا ...حالا که اومدم اینجا.نمیبینمشون...نکنه...نکنه از اون در دیگه رفتن پایین؟!من که شروع کردم به حرف زدن او آرزویم را برآمورده کرد.دست هایش را در جیب شلوارش فرو برد و همانجایی که هنوز نمیشد چهره اش را تشخیص داد ایستاد.صدایش گرفته و عصبی به نظر میرسید.