نامت گلواژه‌‌‌‌‌ای به سپیدای ماهتاب و سپیده‌‌‌‌‌ست در باغ اطلسی‌‌‌‌‌ها و دشت‌‌‌‌‌های گرم شب‌‌‌‌‌بوهای دشتستان ... نامت گل هزار بهار نیامده‌‌‌‌‌ست. ... نامت، مژگانم را دُر می‌‌‌‌‌گیرد ...